Als vluchteling aan de slag bij Philips

“Het is al best moeilijk om als vluchteling aan een baan te komen, maar als hoger opgeleide is het extra ingewikkeld om in je eigen vakgebied en op je eigen niveau te werken.” Basel Aal Bannoud spreekt uit ervaring. In Syrië werkte hij als journalist en hoofdredacteur, totdat hij in 2012 moest vluchten vanwege de oorlog.

Nu neemt hij deel aan een programma dat onder meer als doel heeft om honderd mensen met een vluchtelingenachtergrond in dienst te nemen. Want het opdoen van werkervaring is ontzettend belangrijk om een professionele doorstart te kunnen maken.

“Voor een journalist of communicatiespecialist zijn je taalbeheersing en je netwerk je belangrijkste vaardigheden. Maar als je naar een vreemd land verhuist, ben je die allebei kwijt. Bij Philips krijg ik de kans om ervaring op te doen die me weer verder kan helpen in mijn volgende stap in mijn carrière.”

Onverwacht naar Nederland

Net als veel vluchtelingen uit Syrië was Basel eigenlijk niet van plan om naar Europa te vluchten. “Ik heb jarenlang als journalist in Syrië gewerkt, uiteindelijk als hoofdredacteur van een Engelstalige krant voor buitenlanders, zoals diplomaten, toeristen en studenten.”

Vanaf 2011 werd het er steeds gevaarlijk om zijn beroep uit te oefenen. “Ik werd zelfs een paar keer uitgenodigd op het kantoor van de geheime dienst om uitleg te geven over bepaalde karikaturen of opiniestukken die we hadden gepubliceerd. Ook werd de druk om regeringspropaganda te publiceren steeds groter.”

“Als journalist zit je natuurlijk boven op het nieuws, dus heb je al gauw in de gaten als de situatie verslechtert. Begin 2012 merkten we dat het echt oorlog aan het worden was en dat was het moment waarop ik moest besluiten om weg te gaan uit Syrië. Niet veel later gingen er geen vluchten meer van en naar Damascus en werd de krant waar ik hoofdredacteur van was gesloten.”

De beslissing om te vluchten was extra moeilijk omdat de vrouw van Basel drie maanden zwanger was. “Zoals veel vluchtelingen uit Syrië ben ik in eerste instantie naar de Verenigde Arabische Emiraten vertrokken. In Dubai kon ik nog wel werk vinden in mijn vakgebied. Bovendien had ik de hoop dat ik mijn vrouw snel zou kunnen laten overkomen.”

Dat liep anders. “Ik heb bij negen verschillende bedrijven gewerkt, in tijdelijke contracten, maar het is nooit gelukt om een verblijfsvergunning te krijgen voor mijzelf en mijn gezin.”

De geboorte van zijn zoon maakte hij niet mee, contact met zijn gezin was alleen mogelijk via een videoverbinding. Toen de oorlogssituatie erger werd in de wijk waar zijn vrouw woonde, zat er nog maar één ding op: “Mijn vrouw en zoon staken de grens met Turkije over en zijn via een rubberboot naar Griekenland gevlucht, waarna ze uiteindelijk in Nederland terecht kwamen.”

Zes maanden later volgde de gezinshereniging en zag Basel zijn zoon, inmiddels 3 jaar oud, voor het eerst. “Dat vergeet ik nooit meer, het was bij de AZC in Sint Annaparochie. Mijn zoontje vertelde tegen alle kinderen in de opvang ‘Kijk, ik heb een vader!’. Het was heel emotioneel.”

Basel met zijn vrouw en zoontje, vlak na de gezinshereniging in het AZC

Vastberaden om een goede baan te vinden

Basel was vastberaden om in Nederland een goede baan te vinden. “Een van de doelen van de inburgeringscursus is dat je binnen drie jaar Nederlands beheerst op niveau A2. Dat is net genoeg om tegen je huisarts te vertellen dat je buikpijn hebt en om een caissière in de winkel te begroeten.

Ik vond het heel belangrijk om de taal beter te beheersen en heb binnen achttien maanden Nederlands op B2-niveau geleerd, dat is wat je nodig hebt om op academisch niveau te kunnen studeren.”

“Toen ik werk begon te zoeken kreeg ik al snel een kans om aan de slag te gaan als redacteur bij de NPO. Er was een online platform waarop content van de omroepen werd vertaald in het Engels en Arabisch en vervolgens gedeeld op social media. Na een paar maanden mocht ik er ook eigen artikelen en video’s maken.”

Basel had echter pech: door bezuinigingen op de publieke omroep kreeg hij na drie jaar tijdelijke contracten geen vast dienstverband. Bij de gemeente Utrecht was hij dicht bij het ondertekenen van een contract als bedrijfsadviseur, maar de coronacrisis gooide daar roet in het eten.

Kans om iets terug te doen voor de Nederlandse maatschappij

Bij Philips kan hij nu twee van zijn sterke kanten combineren: communicatie en coördinatie. “We willen honderd mensen met een vluchtelingenachtergrond aannemen. Dat houdt onder meer in dat we actief naar buiten moeten treden om in contact te komen met de juiste kandidaten. Ook moet je actief netwerken met onder meer lokale overheden en NGO’s.”

“Het programma loopt onder meer in Engeland, Turkije, Latijns-Amerika, Australië, maar de meeste aanstellingen hebben we wel in Nederland en Duitsland. De mensen die we aannemen hebben verschillende achtergronden; van communicatie tot administratie, maar ook mensen met een technische achtergrond, ingenieurs en programmeurs.”

Het vluchtelingenprogramma werd gelanceerd tijdens de Dutch Business Summit on Refugees in 2019; Philips deed toe samen met vijftien andere bedrijven de belofte om vluchtelingen in binnen- en buitenland sneller aan het werk te helpen. Het programma wordt in Nederland ondersteund door Werkgelegenheidsplan van Philips, een ontwikkelprogramma voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt dat al 38 jaar loopt.

Bij Philips vinden we het belangrijk dat mensen zichzelf kunnen zijn, goed in hun vel zitten en zichzelf kunnen ontwikkelen. In de serie Philips & Ik gaan we op zoek naar collega’s die iets bijzonders doen op het gebied van Inclusiviteit & Diversiteit, gezondheid en welzijn of persoonlijke ontwikkeling.
 
Lees ook:
 
“Als je jezelf blijft ontwikkelen en lekker in je vel zit, kun je de beste versie van jezelf zijn”, een interview met Suzanne Verzijden, Head of HR Benelux, over wat er nu eigenlijk voor zorgt dat mensen graag bij Philips willen werken.
 
Raquel Schroyen zette haar Philips-vrijwilligersuren in om kaartjes te sturen naar eenzame ouderen: “Iedereen vindt het leuk om een kaartje te krijgen. Het is een soort knuffel in een envelop.”
 

Stephano Bel en ck Andrade richtten een Europese Black Employee Resource Group op; een veilige plek om open en kwetsbaar te zijn over inclusiviteit en diversiteit – voor iedereen.

Arlette van Wissen heeft een missie: ervoor te zorgen dat de algoritmes die Philips ontwikkelt zo veel mogelijk ‘bias-free’ zijn, dus vrij van vooroordelen. “We moeten vooroordelen niet meeprogrammeren.”

Philips Women Lead is een initiatief om gendergelijkheid in leiderschap te bevorderen; vrouwen binnen het bedrijf kunnen hier met elkaar in contact komen en professioneel groeien om verder te komen in hun carrière. “We zijn het aan onszelf verplicht om te verbeteren.”