Tips voor peutermaaltijden

Mogelijk heeft je peuter gewoon een ‘lastige’ periode. Maak je geen zorgen, dit is volkomen normaal en de meeste kinderen groeien hier snel weer overheen. In de tussentijd kun je een paar handige strategieën gebruiken om eventuele stress uit de maaltijden te halen.

• Eet zo vaak mogelijk samen met je peuter. Peuters leren door hun ouders en andere kinderen na te doen.
• Houd een dagboekje bij van wat je peuter in de loop van de dag eet, in plaats van je elke maaltijd zorgen te maken over de gegeten hoeveelheid.
• Ontspan je en maak je niet druk om het lastige eten. Je peuter groeit er wel overheen.
• Probeer bij elke maaltijd iets aan te bieden wat je peuter graag lust.
• Houd vast aan een dagelijkse routine van drie maaltijden en twee tot drie tussendoortjes rondom de slaapjes. Peuters eten niet goed als ze te hongerig of erg moe zijn.
• Controleer of je peuter niet te veel melk drinkt; vermijd grote flessen melk en geef niet meer dan drie kopjes van 120 ml per dag.
  
• Zorg voor een toetje na elke maaltijd. Zo krijgt je kindje twee kansen om de benodigde calorieën en voedingsstoffen binnen te krijgen en de afwisseling maakt de maaltijd bovendien interessanter.
• Maak positieve opmerkingen over het eten. Peuters zijn dan eerder geneigd om het te proberen, want ouders en verzorgers zijn belangrijke rolmodellen.
• Geef je peuter zo vaak mogelijk reepjes groenten of fruit in handen. Peuters vinden het leuk om zelf te eten en voelen zich graag betrokken bij de maaltijd.
• Eet in een rustige, ontspannen omgeving, zonder afleiding van bijvoorbeeld TV, computerspellen en speelgoed. Peuters kunnen zich meestal maar op één ding tegelijk concentreren.
• Sluit de maaltijd na ongeveer 20 - 30 minuten af en accepteer dat je peuter hierna niet meer eet. Het heeft geen zin om de maaltijd onnodig lang te rekken; je kunt beter wachten tot het volgende tussendoortje of de volgende maaltijd.
• Prijs je peuter als hij of zij goed heeft gegeten en neem gewoon het eten dat niet is opgegeten zonder commentaar weg.

• Raak niet in paniek als je peuter bepaald voedsel niet meer wil eten, dat gaat meestal vanzelf over.
• Dwing je peuter niet om alles op te eten; peuters mogen zo veel eten als ze willen
• Als je peuter 'nee' zegt of de lepel, het kommetje of het bord wegduwt, weet je dat hij of zij genoeg heeft gegeten.
• Peuters kunnen eten in hun mond houden en weigeren het door te slikken, of eten steeds opnieuw uitspugen. Als je peuter gaat huilen, schreeuwen of kokhalzen als je probeert eten te geven, is dat een duidelijk teken dat het tijd is om te stoppen.
• Zeg niet dat je peuter lastig is. Ze begrijpen wat je zegt, waardoor maaltijden gespannen kunnen verlopen.
• Bied geen andere maaltijd aan in plaats van de geweigerde maaltijd. Op de lange termijn is het beter om het hele gezin hetzelfde aan te bieden en te accepteren dat je peuter bepaalde etenswaren lekkerder vindt dan andere.
• Beschouw toetjes niet als beloning. Zo maak je het toetje aantrekkelijker dan de hoofdmaaltijd.
• Geef je peuter vanaf een uur voor de maaltijd geen grote hoeveelheden melk, limonade of vruchtensap meer. Een glas water is een goed alternatief.
• Geef geen tussendoortjes vlak voor een maaltijd, want dan heeft je peuter geen trek meer als het eten op tafel staat.
  
• Geef ook geen tussendoortjes vlak na een geweigerde maaltijd. Houd vast aan het normale eetpatroon en wacht tot het tijd is voor het volgende tussendoortje of de volgende maaltijd.
• Denk niet dat als je peuter een bepaald soort voedsel weigert dit voor altijd is. Smaken veranderen in de loop van de tijd en soms moet je peuters meer dan tien keer nieuw voedsel aanbieden voordat ze het durven te proberen.
• Voel je niet schuldig als een maaltijd op een drama uitloopt. Laat het los en ga de volgende maaltijd weer vol goede moed in. Ouders kunnen ook leren van hun fouten.
• Maak je geen zorgen als je peuter niet goed eet als je buiten de deur eet. Een nieuwe omgeving kan zo afleiden dat eten niet meer belangrijk is.

Soms worden peuters tijdens hun tweede jaar veel kieskeuriger met eten, want ze worden steeds zelfbewuster. Je jonge peuter kan:

• Minder eten dan je verwacht.
• Onbekend voedsel weigeren.
• Bepaald voedsel weigeren dat daarvoor geen problemen gaf.

TDit is een normale ontwikkelingsfase voor jonge peuters. Het wordt een neofobische reactie op voedsel genoemd; 'neofobie' betekent angst voor het onbekende.

Dit stadium van voedselneofobie begint vlak nadat peuters beginnen te lopen, mobieler worden en verder rondstruinen om hun omgeving te ontdekken. De angst voor onbekend voedsel is waarschijnlijk een overlevingsmechanisme om te voorkomen dat jonge peuters zichzelf schade berokkenen door zomaar alles op te eten. Als ze elk interessant uitziend besje van een struik zouden proberen, zouden ze zichzelf kunnen vergiftigen.

Zodra de neofobische fase begint, kunnen peuters zelfs weigeren ook maar een klein hapje van onbekend voedsel te proeven. Het duurt nu veel langer voordat ze onbekend voedsel leren eten en waarderen dan toen ze nog een baby waren:

• Peuters willen vaak eerst anderen meerdere keren onbekend voedsel zien eten voordat ze het zelf aandurven.
  
• Het kan nu veel langer duren voordat je peuter bepaald voedsel lekker vindt, dus laat elke keer een hapje proeven als het deel uitmaakt van de maaltijd.

• Het is misschien niet precies hetzelfde als waar ze aan gewend zijn. Misschien is een biskwietje gebroken in plaats van heel of er zit een raar vlekje op, of zit er een plekje op de schil van een appel. Omdat het anders is, zullen ze voorzichtiger zijn met eten.

• Het smaakt misschien niet lekker.
• Het kan in aanraking zijn gekomen met andere etenswaren die je peuter niet lekker vindt.
• Het kan op hetzelfde bord liggen als ander voedsel dat je peuter niet lekker vindt.